in samenwerking met opdrachthouder Marge Architecten
Ontwerp-, opname- en tekenwerk voor de renovatie van een bouwblok op Katendrecht.
De bestaande panden worden zoveel mogelijk in oude luister hersteld.
De trespa bekleding van de opbouwen wordt verwijderd en vervangen door een meer duurzame bekleding van zink en staal.
Schouten Architecten heeft een prijsvraag gewonnen en is geselecteerd voor een onderzoek naar de herbestemming van het terein van de Rotterdamse Vuilverbranding (AVR). De opdracht is verleend door Gemeente Rotterdam en Galerie Hommes.
HAVENPARK
Het AVR terrein kan een sleutelpositie vervullen in de ontwikkeling van Charlois en het beeld dat we hebben van Rotterdam Zuid.
Het gebied moet pendant van het Euromastpark worden. Het nieuw te ontwikkelen Havenpark, is de missende schakel in een aaneenschakeling van groene ruimtes, een groene route van Rotterdam Noord naar Rotterdam Zuid.
Samen met revitalisatie van en verbinding met het Charloise Hoofd en het Karel de Stouteplein kan het AVR terrein zich ontwikkelen tot een duidelijke plek, een heldere groene entiteit.
De waarde hiervan blijft niet beperkt tot het terrein zelf, maar zal ook waarde toevoegen aan het omliggende woongebied en onze kijk op Rotterdam Zuid veranderen.
Op den duur kan de Maashavenkade, als tegenhanger van het park, zich verder ontwikkelen tot woon- en werkstrip met monumentale restanten uit het industriele verleden.
INSTALLATIE DE GROENE ROUTE
De installatie bestaat uit twee beelden waarin de route wordt gelopen, van het centrum van Rotterdam richting zuid en andersom, vanuit het Zuiderpark, richting noord. Ze eindigen allebei bij de voetgangersingangen van de Maastunnel bij wijze van spiegeling van de groene route aan weerszijden van de Maas. Door de twee beelden naast elkaar te zetten verdwijnt de hierarchie ertussen en word je gedwongen ze met nieuwe ogen te bekijken.
Jan Dirk Schouten: idee, scenario en regie,Floris van der Lee: camera, Ruben Broekhuis: camera assistentie, Reinier van Brummelen: editing en nabewerking
Laurend Fluttert: assistentie editing en nabewerking
Video
Naar aanleiding van een prijsvraag voor de herbestemming van de toren Overhoeks
Amsterdam moet opnieuw een vrijplaats van het denken worden.
De toren aan de oever van het IJ, staat als een baken aan het water en doet onwillekeurig herinneren aan de buitenlandse politieke vluchtelingen die tijdens de 17e en 18e eeuw naar Holland vluchtten en in Amsterdam een vrijplaats vonden om hun ideeen kenbaar te maken. Het water van het IJ vormde de verbinding met de wereld. Een nieuwe wereld werd ontdekt, niet alleen letterlijk, ook in het denken werden bestaande paden verlaten en nieuwe ruimtes verkend.
Door de basale prisma-achtigeverschijning van Toren Overhoeks en haar strategisch zichtbare plek aan het water, heeft het gebouw iets wat boven haar functie als gebouw uitstijgt. Toren Overhoeks kan meer voor de stad betekenen dan alleen maar een gebouw. Ze kan het symbool worden van Amsterdam als vrijplaats van het denken.
Door de toren te exploiteren als hotel wordt de nodige economische activiteit gegenereerd om het mogelijk te maken om denkers rond de wereld voor een bepaalde periode uit te nodigen voor een vrij verblijf in de stad Amsterdam.
Door het uitnodigen en samenbrengen van verschillende mensen met uiteenlopende ideeen kunnen er interessante dwarsverbanden ontstaan. Ontmoetingen worden gearrangeerd in het auditorium van Toren Overhoeks en in de stad. Bewoners van de stad en bezoekers uit de wereld nemen deel aan de gesprekken.
Amsterdam kent een groot potentieel aan expertise en denkkracht verdeeld over talloze organisaties en instituten. Door de verschillende organisaties te betrekken bij het uitnodigen van de denkers, wordt het potentieel aan denkkracht en expertise dat in Amsterdam aanwezig is ten volle benut en zichtbaar voor de stad en de wereld en kunnen grenzen van het denken worden overschreden.
De joodse allochtoon Spinoza legde in zijn Tractatus theologico politicus het functioneren van macht bloot in religie. Hierdoor was hij in staat nieuwe wegen van het denken te ontdekken. Iets vergelijkbaars moet nu weer gebeuren. Door de interventie van het denken wordt een nieuwe wereld ontdekt en wordt Amsterdam opnieuw een vrijplaats van het denken.
Naar aanleiding van een prijsvraag voor het landgoed Haagwijk is er een ontwerp gemaakt voor een boswoning, ter inspiratie voor mogelijk toekomstige bewoners.
Deze boswoning is geïnspireerd door de constructies van eenvoudige boeren schuren. Een mooi voorbeeld hiervan staat op het landgoed Duivenvoorde.
De schuur is niet meer dan een houten dakconstructie die beschutting biedt aan uiteenlopende activiteiten, zoals opslag van hout, hooi of graan, werkplaats of de verblijfplaats van paarden en koeien.
In ons geval biedt de kap beschutting om te wonen. De ruimtes van de boswoning zijn zo geordend onder het dak dat er een optimale situatie ontstaat qua bezonning, toegankelijkheid en gebruiksvriendelijkheid. De woning is zo ingedeeld dat de ruimtelijke kwaliteiten van het dak ook in het interieur goed tot hun recht komen.
De verschillende ruimtes kunnen via twee onafhankelijke routes worden benaderd en zo ongestoord van elkaar worden gebruikt en garanderen zo een optimale privacy en vrijheid in gebruik.
Met beperkte middelen is er een ontwerp gemaakt voor de tuin van de Evangelisch Lutherse Gemeente te Rotterdam.
Bestaande beplanting, bestrating en tegels zijn zoveel mogelijk hergebruikt. Het is een functionele, maar ook intieme tuin geworden die wil harmonieren met de rijke baksteen architectuur van architect B. van de Lecq.
Het woonhuis, een rijksmonument in het oude stadscentrum van Middelburg is verbouwd en uitgebreid met een keuken en slaapkamer aan de achterzijde.
prijsvraag Staatsbosbeheer, natuuractiviteitencentrum Oostvaardersland
in samenwerking met Gudrun Bosch, landschapsarchitecte
In de ‘visie ruimtelijke huisstijl bezoekerscentra Staatsbosbeheer, Muur naar de natuur’ wordt het thema van de muur ingezet als ruimtelijk instrument voor het ontwikkelen van een eigen herkenbare huisstijl.
Door het thema van de muur in te zetten en verder te verdiepen kan het natuurcentum een transitieruimte worden, om te gaan van de alledaagse werkelijkheid naar die van de natuur.
Het programma voor het natuurcentrum valt in vele kleine onderdelen uiteen (1).
Vanuit een ander perspectief is het programma echter te verdelen in twee groepen, dienende ruimte en gediende ruimte (2).
Door de muur te vullen met de dienende ruimtes, blijft er een open ruimte over die zich laat gebruiken voor uiteenlopende activiteiten.
De dikke muur wordt een drager van informatie en educatie. Aan de buitenzijde begroeid met planten en holen van insecten en vogels. Aan de binnenzijde begroeid met boeken en documentatie, studie- en meditatieplekken waar bezoekers zich kunnen terugtrekken.
Bij bestaande natuurcentra kunnen twee ontwerpstrategieën worden onderzocht.
De muur langs de grens van het gebied wordt drager van dienende ruimtes, waardoor geleidelijk de bebouwing in het gebied kan verdwijnen(4).
De omhulling van de bestaande bebouwing wordt verdikt waardoor er een open binnenruimte ontstaat en het gebouw aan de buitenzijde opgaat in de natuur(5).
Het programma voor het nieuwe natuurcentrum is een dikke muur, gebogen in een ronde gesloten beweging. Hierdoor wordt de natuur niet geannexeerd als buitenruimte, maar blijft ze onaangetast, zonder grenzen. Het centrum wordt een transformatiepunt om te gaan van de alledaagse werkelijkheid naar die van de natuur (6).
De ruimte van het centrum ankert zich in de natuur, de patio van het gebouw werkt als een oog, ze omkadert en verbijzondert een stukje natuur van het Oostvaardersland.
De open ruimte van het gebouw heeft wisselende activiteiten, wisselend als de seizoenen.
De massa van water wordt ingezet voor een duurzame energiehuishouding.
Regenwater blijft gedeeltelijk op het dak staan en wordt gebruikt om het gebouw te koelen in de zomer en als het kouder wordt koelt het gebouw slechts langzaam af.
Het overige regenwater loopt over de buitenwand naar beneden en voedt daarmee de omhoog groeiende planten. Het gebouw wordt langzaam opgenomen in de natuur.
Vanaf de dijk is het gebied te overzien, het water van het centrum zweeft tussen de bomen, als een nabeeld van het water van de Zuiderzee die het gebied bedekte, een halve eeuw geleden.
De route naar het centrum wordt gemarkeerd door (fossiele?) stenen die opgloeien in de schemering na een warme en zonnige dag.
ontwerp en bouwaanvraag van 3 stadswoningen in Rotterdam
Op een dubbel kavel in Rotterdam Charlois wordt een invulling gedaan van 3 woningen, aansluitend op de bestaande bebouwing. In plaats van de gebruikelijke 2 begane grond- en 2 bovenwoningen, is een ontwerp gemaakt met 2 woningen met tuin en 1 bovenwoning met een groot dakterras op het zuiden. Door efficiënte plaatsing van de trappen ontstaan er optimale woningen met ten minste 4 kamers en een ruime lichte entree en trappenhuis voor de bovenwoning.
Prijsvraag Theeschenkerij Vroesenpark, Rotterdam
Dit theehuis is geinspireerd door de bomen in het Vroesenpark.
De losstaande bomen geven zowel beschutting als openheid door de lange zichtlijnen onder de boomkruinen door.
De grote kap van het theehuis geeft beschutting. Onder de rieten kap zit je droog, het riet dempt het geluid als in een bos. De geuren en de natuurlijke materialen van het dak voegen zich naar de natuur, tussen de kruinen van de bomen.
in samenwerking met opdrachthouder Marge Architecten
architecten: Louis Aussen en Jan Dirk Schouten
Binnen een bestaande jaren 50- en 60 wijk in Haarlem worden 183 nieuwe woningen ontworpen. Door de blokken onderling te laten verspringen ontstaat er maximaal uitzicht en privacy voor de bewoners en ontstaan er een gevarieerde en groene buitenruimtes met duidelijke entreegebieden.